Wandelpaden in het Te Boelaerpark

Het klimaat is na corona nog steeds een veelbesproken onderwerp.

En al zeker met de laatste twee jaren die lange perioden kurkdroog waren.

Maar de laatste tijd is daar niet veel van te merken, met de regelmaat van een klok gaan de hemelsluizen open en de pluviometers draaien overuren.

Ook in het Te Boelaerpark is dit duidelijk te merken.

Bij de minste regenval veranderen grote delen van de wandelpaden in een kruising tussen een visvijver en een amfibiepoel.

Vooral stukken aan de Joos Robijnslei en de Van Notenstraat liggen er na regenval erbarmelijk bij.

Maar ook bij stukken thv het vroegere boogschutterslokaal is het hindernissenlopen.

Dit is maar een héél beperkte opsomming van de slechte stukken die zich zowat overal bevinden.

Gevolg is dat heel wat wandelaars en joggers proberen om deze slechte stukken te vermijden door door de beplanting te gaan en te lopen, wat echt niet de bedoeling is.

De lage beplanting en struiken hebben al genoeg te lijden van de hondenliefhebers die het nodig vinden om met hun troeteldieren van de nochtans veelvuldige wandelpaden af te wijken.

De veelvuldige “olifantenpaden” tussen de struiken zijn er het duidelijke bewijs van.

Ook willen we er nog op wijzen dat sinds de coronacrisis en de bijhorende lockdown’s er veel mensen terug de natuur en de parken zijn gaan ontdekken.

Het aantal wandelaars en joggers is werkelijk explosief gestegen in het Te Boelaerpark dat meer den ooit zijn nut bewijst als groene long van Borgerhout.

We mogen er feitelijk niet aan denken hoe Borgerhout er nu zou uitzien moest burgemeester Karel De Preter enkele jaren voor de eerste wereldoorlog het kasteeldomein “Te Boelaer” niet had gekocht en er een park van maakte.

Vraag:

De groendienst te vragen om zo snel mogelijk de wandelpaden in het Te Boelaerpark terug in een fatsoendelijk begaanbare staat te brengen.